Ήταν η καλύτερη εποχή, ήταν η χειρότερη εποχή. Όχι, μισό λεπτό. Αυτό θα ήταν παράφραση/παρωδία άλλης ιστορίας του Ντίκενς. Ήταν η χειρότερη εποχή.- Και πως θα μπορούσε να μην είναι; Ήταν βράδυ παραμονής Χριστουγέννων και η Καλλιπάτειρα βρισκόταν στην Αθήνα. Το τραγικό βέβαια δεν ήταν το ότι βρισκόταν στην Αθήνα αλλά το ότι ήταν παραμονή Χριστουγέννων. Καθισμένη μπροστά από τον υπολογιστή της έγραφε τις τελευταίες γραμμές μίας παρωδίας της Χριστουγεννιάτικης ιστορίας προτού πέσει για ύπνο και αφήσει οριστικά και αμετάκλητα πίσω της αυτή τη φριχτή ημέρα. Αποθήκευσε το έγγραφο και αναστενάζοντας κοίταξε την ώρα στην οθόνη του υπολογιστή. Είχε έρθει η στιγμή επιτέλους για την λυτρωτική ανάπαυση στο κρεβάτι της. Χαμογέλασε καθώς σκέφτηκε πως φέτος την είχε γλιτώσει από τα πρωινά κάλαντα μια και το διαμέρισμά της είχε ανεξάρτητη κρυφή είσοδο που απαιτούσε ιδιαίτερες ικανότητες για να την ανακαλύψει κανείς. Δε θα άντεχε πάλι τις τσιριχτές φωνές και τα εκνευριστικά τριγωνάκια που εμφανίζονταν κάθε τέτοια μέρα το πρωί στο κατώφλι της. Ειλικρινά, αν χρειαζόταν ξανά να ανοίξει την πόρτα της θα το έκανε μόνο και μόνο για να ψεκάσει τα μικρά "ζωύφια" με αυτό ακριβώς που τους ταίριαζε: Εντομοκτόνο!
